ชาวทิเบตต้อนรับปีใหม่ด้วยสตูว์จามรี การแสดงระบำหน้ากาก

นักดนตรีเล่นเครื่องดนตรีในการแสดงที่หมู่บ้านเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลโซนัม โลซาร์(Sonam Losar) และเทศกาลฤดูใบไม้ผลิที่หมู่บ้านผู๋ฉุน เมืองมางพู่ เมืองรื่อคาเจ๋อ (Xigaze) เขตปกครองตนเองทิเบตทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน เมื่อวันที่ 21 มกราคม 2566 (ภาพจากซินหัว)

บรรยากาศรื่นเริงในกรุงลาซา เขตปกครองตนเองทิเบต ขณะที่ชาวเมืองเตรียมฉลองเทศกาลโซนัม โลซาร์และต้อนรับปีเถาะด้วยพิธีกรรมทางศาสนา งานเลี้ยงอันหรูหราและการรวมญาติ โลซาร์หรือวันปีใหม่ของทิเบตถูกกำหนดขึ้นตามปฏิทินจันทรคติทิเบต เนื่องจากระดับความสูงและเวลาเก็บเกี่ยวที่แตกต่างกัน เทศกาลนี้จึงมีการเฉลิมฉลองในช่วงเวลาที่ต่างกันทั่วทั้งภูมิภาค ในลาซา การเฉลิมฉลองเทศกาลโลซาร์ ซึ่งตรงกับวันอังคารของปีนี้ เริ่มขึ้นในวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่ 29 ของเดือนที่ 12 ตามปฏิทินทิเบตประชาชนไปรวมตัวกันที่ตลาดค้าส่งที่พลุกพล่านที่สุดแห่งหนึ่ง นั่นคือตลาดบาร์เกอร์ เพื่อซื้อเนื้อจามรีตากแห้ง เนยแข็งแห้ง เนย ผลไม้แห้ง ขนมอบ และลูกกวาด รวมถึงธงที่ใช้ในการสวดมนต์

สตูว์กูทัคที่มีส่วนผสมเก้าอย่างเป็นประเพณีการทำอาหารในช่วงเทศกาลโลซาร์ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับปีใหม่ที่รุ่งเรือง ปรุงด้วยเนื้อจามรี ชีส ผัก และเกี๋ยวไส้เนื้อ เกี๋ยวบางลูกอาจมีส่วนประกอบที่เป็นสัญลักษณ์ เช่น เกลือ พริกไทย และถั่ว หรือแม้แต่ด้าย ขนสัตว์ กระดาษ และผงถ่าน เดกี ดรอลมา ชาวเมืองลาซากล่าวว่าส่วนผสมทุกอย่างมีความหมาย ถ้าคุณกัดเกี๊ยวที่ทำจากพริกไทย แสดงว่าคุณมีลิ้นที่แหลมคมแต่จิตใจอ่อนโยน ตามความเชื่อของชาวทิเบต ถ้าใครหยิบเกี๊ยวที่เค็มเกินไป แสดงว่าเป็นคนเกียจคร้าน ถั่วบ่งบอกว่าเป็นคนไม่เก่งในการตัดสินใจ ผ้าขนสัตว์เป็นสัญลักษณ์ของจิตใจที่ดี และกระดาษหมายความว่าคนใจง่าย เดกี ดรอลมายังระบุด้ววยว่า“ช่วงโลซาร์ครอบครัวของฉันชอบทานกูทัคหม้ออุ่นๆ และพิธีกรรมการปั้นแป้งทำให้อาหารน่าสนใจยิ่งขึ้น”

ในขณะที่คนส่วนใหญ่ในภูมิภาคนี้กำหนดวันโลซาร์คือวันที่ 1 ของเดือนแรกตามปฏิทินทิเบต ชาวจังหวัดลื่อคาเสอ (Shigatse) และจังหวัดน่าชู (Nagchu) จะเฉลิมฉลองเมื่อต้นเดือน 12 ผู้คนในจังหวัดหลินจือ (Nyingtri) ทางตะวันออกเฉลิมฉลองเทศกาลโลซาร์ ในเดือน 10 และสถานที่บางแห่งในจังหวัดอาหลี่ (Ngari) จัดเทศกาลโลซาร์ ในเดือน11

ผู้ที่ทำงานในหน่วยงานราชการในเมืองต่างๆ จะได้มีวันหยุดเทศกาลโลซาร์เป็นเวลา 7 วัน ตั้งแต่วันที่ 20-26 กุมภาพันธ์ 2566 แต่ในพื้นที่ชนบทการเฉลิมฉลองอาจกินเวลา 15 วัน

นอกจากพิธีกรรม งานเลี้ยง และการสังสรรค์ในครอบครัวแล้ว ตามสถานที่ส่วนใหญ่ยังมีการจัดงานกาล่าปีใหม่อีกด้วย ในวันอาทิตย์ มีการแสดงระบำจาม (พิธีกรรมเต้นรำโดยพระสงฆ์) จัดขึ้นที่วัดเซอฟู่ (Tsurphu) พระสงฆ์ที่สวมหน้ากากและอาภรณ์งดงามจับคู่เต้นรำ “เพื่อเสริมสิริมงคลและปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย” นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมอื่นๆที่จัดขึ้นในช่วงเทศกาลโลซาร์ได้แก่ การแข่งม้า การทอยลูกเต๋า การแสดงงิ้วทิเบต และการประดับธงสวดมนต์