“เปลือกหอยนางรม” จากชายฝั่งแอฟริกาตะวันออกสู่จีน

ภายในหมู่บ้านสวินผู่ ที่ตกแต่งกำแพงบ้านจากเปลือกหอยนางรม (พีเพิลส์ เดลี่ ออนไลน์/หวัง จิ้ง)

ด้วยการค้าทางทะเลที่เพิ่มขึ้น เรือค้าขายของจีนจำนวนมากที่บรรทุกผ้าไหมและเครื่องลายครามออกเดินทางจากชายฝั่งทางเหนือของท่าเรือฉวนโจว แล่นตามมหาสมุทรอินเดียไปยังประเทศต่าง ๆ ตามชายฝั่งทะเลในเอเชียใต้ คาบสมุทรอาระเบีย และแอฟริกาตะวันออก

เมื่อเดินชมรอบหมู่บ้านสวินผู่จะมองเห็นบ้านที่ประดับผนังด้วยเปลือกหอยนางรมผสมโคลนทะเล แม้ว่าหมู่บ้านแห่งนี้จะประกอบอาชีพด้วยการตกปลามาตั้งแต่สมัยโบราณ แต่เปลือกหอยนางรมที่ใช้ในการสร้างบ้านมีขนาดใหญ่กว่าเปลือกหอยนางรมในหมู่บ้านสวินผู่ เพราะว่าเปลือกหอยนางรมที่ใช้ไม่ใช่ของในท้องถิ่น แต่มาจากชายฝั่งตะวันออกของแอฟริกา

เมื่อเรือสินค้าจีนแล่นกลับมาหลังจากขนถ่ายสินค้าแล้ว หากไม่ได้บรรทุกสินค้าก็จะกลายเป็นเรือเปล่าที่มีจุดศูนย์ถ่วงไม่เสถียรซึ่งไม่เอื้อต่อการเดินเรือ ลูกเรือจึงรวบรวมเปลือกหอยนางรมที่กระจัดกระจายตามชายทะเล และวางไว้บนเรือเป็นหินอับเฉา เปลือกหอยนางรมเหล่านี้มาถึงชายหาดสวินผู่พร้อมเรือ และชาวบ้านในท้องถิ่นฝังไว้ด้านนอกกำแพงเนื่องจากทนทานต่อการกัดกร่อน กลายเป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตามแนวชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้

หมู่บ้านสวินผู่ กำแพงบ้านที่ตกแต่งด้วยเปลือกหอยนางรม รวมกันแล้วมีปริมาณใหญ่กว่าแหล่งกำเนิดในท้องถิ่น เป็นผลิตภัณฑ์นำเข้าจากชายฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกา (พีเพิลส์ เดลี่ ออนไลน์/หวัง จิ้ง)